Verlanglijstje
Laatst had ik het weer. Bij de voorbespreking van een sessie kwam het aan de orde dat mensen best mee willen denken over ideeën en oplossingen, maar dat het dan blijft steken als er acties uitgevoerd moeten worden. Wat is dat toch? Misschien wel het besef dat je leven drastisch verandert als je 8 jaar wordt. Want als het zo november wordt en papa en mama je jouw wantjes aantrekken en samen gaan kijken naar die lieve Sint die met zijn boot komt binnenvaren, dan vertrouw je er nog zo op dat je straks je lijstje mag maken. Zelf mocht ik altijd fotootjes uit de folders knippen en die plakten we dan op een groot vel. Al mijn wensen op een groot stuk papier. 'Deze alstublieft lieve Sint!' en dan, na veel liedjes zingen en extra lief zijn, kwam de grote dag dat er pakjes werden gebracht. Heerlijk! Zie je wel, die Sint is te vertrouwen! En dan... op een mooie zomerdag... moet je toch de feiten onder ogen zien... je droom spat uiteen. Tenminste, heel even dan, want er is een nieuw feest, het feest waarbij je voor elkaar cadeautjes maakt en surprises knutselt. Het feest blijft, het wordt ook gezellig, leuk en spannend, maar het werkt alleen als je het samen en voor elkaar doet. Misschien is het zo ook wel in die sessies waar mooie ideeën worden bedacht. Mensen, realiseer je dat je 8 bent geweest! Het werkt alleen als je het samen en voor elkaar doet. En als je dat niet wilt, tja, dan kun je altijd nog proberen om liedjes te zingen en extra lief te zijn.
